This letter was primarily drafted by myself and Farshad Azadian and signed by many others. Published on Marxist.com
We are republishing this letter, written by Iranian-Canadian activists, who are demanding that they not be excluded from the anti-war movement, and that support for Iranian revolutionaries not be silenced. This letter was addressed to leaders of various Canadian anti-war organizations in the aftermath of an anti-war protest in Toronto on Sunday, 4th March 2012. A Persian translation follows the English letter.
To: Sid Lacombe, Canadian Peace Alliance and James Clark, Toronto Stop the War Coalition
Dear Comrades,
The Toronto rally on March 4th against the sanctions and threat of War on Iran came at an important time. As Harper’s government ties with the right-wing regime in Israel and its belligerency and warmongering towards Iran grows, it is a tremendous task of Canadian working class and anti-war movement to stop it from going into another war in pursuit of its imperialist aims in the Middle East. Opposition to all sanctions and war threats is on the order of the day.
We are, however, very concerned at the way the rally was organized and we believe if we are to build a broad anti-war movement that would also include and benefit from the vast Iranian community of Toronto, we are to adopt a different approach.
Let us start by a simple observation.
Isn’t ironic that the long list of speakers at the rally which included, as the presenter proudly said “Muslims, Christians and Jews”, didn’t include a single representative from the organizations of the Iranian community, many of which have been active participants in the anti-war movement? The only Iranian who spoke, Mr. Morteza Gorgin, represents nobody but himself and also takes a troubling position of defending the Islamic regime which, as we will explain, sets him aside from the vast majority of the Iranian community.
Isn’t ironic that while there are more than 120,000 Iranians living in GTA there was only a dozen of them present in the rally and some of them felt not welcome because they carried placards indicating both opposition to War and to the Islamic regime? (Some were, in fact, asked to leave by one of the Marshals!)
We know that the exclusion of the Iranian community has not been deliberate on your part. However, the decision to disallow any criticism of the Islamic Regime of Iran by the speakers has led to this natural consequence.
Islamic Republic of Iran is a brutal dictatorship that has jailed, tortured and killed thousands of human rights, student’s, women’s and trade union activists in addition to many ordinary citizens. Since the rise of revolutionary movement in Iran in 2009, the crackdown has intensified and as we speak, thousands of activists are languishing in Islamic Republic’s jails. It is, therefore, no surprise that the Islamic regime is not popular with Iranians at home or here in Canada! It is also no surprise that Niaz Salimi, a long-time activist of TSWCS, who was asked to speak at the rally, stepped down at the last minute because she felt she couldn’t speak of the situation in Iran without criticizing the Islamic regime.
This is a big shame especially because Toronto is a home to one of the most vibrant Iranian diasporic communities in the world. The mood in our community is overwhelmingly against the warmongering as people are directly affected by the economic sanctions and are tremendously worried for their loved ones back home. Also, there are many Iranians here who have been active participants of the labor, anti-war and other progressive movements (a number of whom have signed this letter.)
By undemocratically disallowing the criticism of the Islamic regime of Iran, you are excluding the Iranian community and its many left-wing organizations from the movement. But it is not just about that. You are also confusing the movement’s perspectives.
At a time where masses all over our region (Arab World, Iran, and even Israel) are rising up in revolution after revolution, there has never been a better opportunity to build links of solidarity with them, here in Canada. Millions of Canadians have already supported and sympathized with these movements. They understand our region’s quest for democracy and self-determination. This makes them more likely to support the anti-war movement and stand up to the hysteria and warmongering of the Harper government… but only if we explain that, contrary to their claims, Imperialists are no friends of democracy. The Anti-war movement must also be a movement of solidarity with Revolutions in the Middle East. If, however, they see that the anti-war movement “refuses to take side” between the brutal Islamic dictatorship and the revolutionary movement against it, there will be much more confusion and more amenability to Harper’s rhetoric. They’ll be confused as to who stands for democracy and who doesn’t. Already, some of the young people present were asking if it is not hypocritical to talk about the need of democracy for the Arab world but not Iran. Confused politics, thus, will limit not broaden the movement.
In writing this letter, we are asking you to adopt clear perspectives, in solidarity with the Iranian revolutionary movement and opposition to sanctions and warmongering. Also, in order to include the Iranian community and make it part of our mobilizations, allow this position to be aired and invite Iranian anti-war organizations, like Afghan-Iranian Youth Network (AIYN) to speak at the upcoming rallies. ٌWe remind you that AIYN, founders of which are also active in the labour movement and the NDP, has been an active supporter of the Stop the War coalition and anti-war movement since its very foundation.
Conditions in Canada and internationally have never been more favorable for a mass anti-imperialist movement. By adopting clear political perspectives, we can make sure such a movement will be broad, massive and effective.
We will be awaiting your response.
In Solidarity,
Arash Azizi – Afghan-Iranian Youth Network, Founding Member; Ontario New Democratic Youth, Executive
Farshad Azadian – Afghan-Iranian Youth Network, Founding Member; Toronto Young New Democrats, Co-Chair
Endorsed by:
Rashin Alizadeh – Afghan-Iranian Youth Network, Founding Member, Toronto Young New Democrats, Co-Chair
Farid Azadian – Ryerson Young New Democrats, Co-Chair
Mobina Basiri – New Democrats at York University, Co-Chair
Arman Ghassemi – Rap Artist and Activist, Afghan-Iranian Youth Network
Jahan Niroomand – New Democrats at York University
Shahin Noroozi – CUPE Local 4400, Educational Worker
Pedram Mofidi – New Democrats at York University
Farid Partovi – Canadian Union of Public Employees (CUPE) Local 4772, President
International Alliance in Support of Workers in Iran (Canada), Activist
Azade Rayis Dana – Film Producer and Activist
Reza Rayis Dana – Activist, Organization of the Revolutionary Workers of Iran (Toronto)
Mohsen Rezvani – Activist, Iranian Left Alliance Abroad (Toronto)
Saharnaz Samaeinejad – Student Activist, Afghan-Iranian Youth Network
____________________
جامعهی ایرانی را از جنبش ضدجنگ حذف نکنید!
نامهی سرگشاده به سید لاکومب و جیمز کلارک
سید لاکومب، ائتلاف صلح کانادا
جیمز کلارک، ائتلاف جنگ علیه تورنتو
رفقای عزیز،
تظاهرات روز ۴ مارس تورنتو علیه تحریمها و خطر جنگ با ایران در زمان مهمی از راه رسید. در حالی که روابط دولت هارپر با رژیم راستگرای اسرائیل و خصومت و جنگطلبیاش نسبت به ایران بالا میگیرد، از وظایف عظیم طبقهی کارگر و جنبش ضدجنگ کانادا این است که آنرا از دنبال کردن جنگی دیگر جهت دنبال کردن اهداف امپریالیستیاش در خاورمیانه باز دارد. مخالفت با تمام تحریمها و تهدیدهای جنگی در دستور کار است.
اما ما از شیوهی سازمان یافتن تظاهرات هفتهی گذشته بسیار نگرانیم و باور داریم که اگر میخواهیم جنبش ضدجنگی وسیع بسازیم که از جامعهی وسیع ایرانی تورنتو نیز بهره ببرد و شامل آنها شود، باید رویکرد متفاوتی اتخاذ کنیم.
بگذارید با مشاهدهای ساده آغاز کنیم.
آیا این نشانهی طنزی تلخ نیست که فهرست طول و دراز سخنرانان تظاهرات، چنانکه مجری با افتخار گفت، شامل «مسلمانان، مسیحیان و یهودیان» بود اما شامل حتی یک نماینده از سازمانهای جامعهی ایرانیان، که خیلیهایشان شرکتکنندگان فعال جنبش ضدجنگ بودهاند، نبود؟ تنها فرد ایرانی که صحبت کرد، آقای مرتضی گرگین، نمایندهی هیچ کس به جز خودش نیست و در ضمن موضعی آزاردهنده در دفاع از رژیم اسلامی دارد که، چنانکه توضیح میهیم، او را از اکثریت عظیم جامعهی ایرانی مجزا میکند.
آیا این نشانهی طنزی تلخ نیست که بیش از ۱۲۰ هزار ایرانی در تورنتوی بزرگ زندگی میکنند و تنها یک دوجین نفرشان در تظاهرات حاضر بودند و بعضی از آنها هم بخاطر داشتن پلاکاردهایی در مخالف هم با جنگ و هم با رژیم اسلامی احساس کردند فضا بهشان تعلق ندارد؟ (و در واقع یکی از مارشالها بعضیهایشان را به ترک محل واداشت!)
ما میدانیم که حذف جامعهی ایرانی از سوی شما عمدی نبوده است. اما تصمیم شما برای عدم اجازهی انتقاد از رژیم اسلامی ایران از سوی سخنگویان به این عاقبت طبیعی کشیده است.
جمهوری اسلامی ایران دیکتاتوری متوحشی است که هزاران نفر از فعالین حقوق بشر، دانشجویی، زنان و کارگری و در ضمن بسیاری شهروندان عادی را حبس، شکنجه و اعدام کرده است. از زمان عروج جنبش انقلابی در ایران در سال ۸۸، سرکوب بالا گرفته و همین اکنون که صحبت میکنیم، هزاران نفر در زندانهای جمهوری اسلامی به سر میبرند. در نتیجه جای تعجبی نیست که رژیم اسلامی بین ایرانیان، چه در ایران و چه اینجا در کانادا، محبوب نیست! در ضمن جای تعجبی نیست که نیاز سلیمی، از فعالین دیرین ائتلاف علیه جنگ، که قرار بود در تظاهرات صحبت کند در آخرین لحظه استعفا داد چرا که میگفت فکر میکند نمیتواند از موقعیت ایران سخنی بگوید بدون اینکه از رژیم اسلامی انتقاد کند.
این جای تاسف بسیاری دارد چرا که تورنتو مرکز یکی از زندهترین جوامع دیاسپورای ایرانی در جهان است. روحیهی جامعهی ما به شدت علیه جنگطلبی است چرا که مردم مستقیما از تحریمهای اقتصادی اثر میبینند و به شدت نگران عزیزانشان در داخل کشور هستند. در ضمن بسیاری ایرانیان هستند که فعالین جنبشهای کارگری، ضدجنگ و سایر جنبشهای پیشرو بودهاند (شماری از آنّها این نامه را امضا کردهاند.)
تصمیم غیردموکراتیک شما برای عدم اجازهی انتقاد از رژیم اسلامی ایران باعث حذف جامعهی ایرانی و سازمانهای چپگرای بسیارش از جنبش میشود. اما قضیه فقط به این ختم نمیشود. شما با این کار در ضمن چشماندازهای جنبش را گمراه میکنید.
در زمانی که تودهها در سراسر منطقهی ما (جهان عرب، ایران و حتی اسرائیل) در انقلاب پس از انقلاب به پا میخیزند هرگز فرصت بهتری برای ساختن ارتباط همبستگی با آنّها نبوده است. میلیونها کانادایی تا همین حالا از این جنبشّها حمایت کرده و با آنّها همدلی میکنند. آنها خواست دموکراسی و حق تعیین سرنوشت در منطقهی ما را میفهمند. این باعث شود احتمال حمایتشان از جنبش ضدجنگ و ایستادگیشان در مقابل هیستری و جنگطلبی دولت هارپر بیشتر باشد… اما تنها به این شرط که ما توضیح دهیم امپریالیستها بر خلاف ادعایشان دوست دموکراسی نیستند. جنبش ضدجنگ در عین حال باید جنبش همبستگی با انقلابهای خاورمیانه باشد. اگر مردم ببینند جنبش ضدجنگ حاضر به «موضع گرفتن» بین دیکتاتوری متوحش اسلامی و جنبش انقلابی مخالف با آن نیست، گمراهی بیشتر میشود و سخنان هارپر میتواند راحتتر میسر بیافتد. مردم نمیفهمند چه کسی خواهان دموکراسی است و چه کسی نه. در همین تظاهرات دیدیم که بعضی میپرسیدند آیا ریاکارانه نیست که صحبت از نیاز به دموکراسی در جهان عرب، اما نه ایران، میشود؟ سیاست گمراه در نتیجه جنبش را وسیع نمیکند، محدود میسازد.
ما با نوشتن این نامه از شما میخواهیم چشماندازهایی روشن در همبستگی با جنبش انقلابی ایران و مخالفت با تحریمّها و جنگافروزی اتخاذ کنید. در ضمن برای شرکت دادن جامعهی ایرانی و تبدیل آن به بخشی از بسیجهایمان بگذارید این موضع مطرح شود و از سازمانهای ضدجنگ ایرانی، مثل شبکهی جوانان افغان و ایرانی، دعوت کنید در تظاهرات پیش رو سخنرانی کنند. ما یادآوری میکنیم که این شبکه، که بنیانگذاران آن در جنبش کارگری و ان دی پی نیز فعال بودهاند، از زمان بنیانگذاری خود حامی فعال ائتلاف علیه جنگ و جنبش ضدجنگ بودهاند.
شرایط کانادا و جهان هرگز برای عروج جنبش ضدامپریالیستی تودهها مناسبتر نبوده است. با اتخاذ چشماندازهای روشن سیاسی میتوانیم کسب اطمینان کنیم چنین جنبشی وسیع، تودهای و موثر خواهد بود.
ما در انتظار پاسخ شما خواهیم بود.
با همبستگی،
آرش عزیزی – شبکهی جوانان افغان و ایرانی، عضو بنیانگذار
سازمان جوانان ان دی پی انتاریو، هیئت اجرایی
فرشاد آزادیان – شبکهی جوانان افغان و ایرانی، عضو بنیانگذار
باشگاه جوانان ان دی پی تورنتو، رئیس
با حمایت:
راشین علیزاده – شبکهی جوانان افغان و ایرانی، عضو بنیانگذار
باشگاه جوانان ان دی پی تورنتو، رئیس
فرید آزادیان – باشگاه جوانان ان دی پی دانشگاه رایرسون، رئیس
مبینا بصیری – باشگاه جوانان ان دی پی دانشگاه یورک، رئیس
آرمان قاسمی – هنرمند موسیقی رپ و فعال سیاسی، شبکهی جوانان افغان و ایرانی
جهان نیرومند – باشگاه جوانان ان دی پی دانشگاه یورک
شهین نوروزی – واحد ۴۴۰۰ اتحادیهی کارگران دولتی کانادا، معلم
پدرام مفیدی – باشگاه جوانان ان دی پی دانشگاه یورک
فرید پرتویی – واحد ۴۷۷۲ اتحادیهی کارگران دولتی کانادا، رئیس
اتحاد بینالمللی در حمایت از کارگران ایران (کانادا)، فعال
آزاده رئیس دانا – تهیهکنندهی فیلم و فعال
رضا رئيس دانا – فعال، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)ِ، تورنتو
محسن رضوانی – فعال، اتحاد چپ ایرانیان در خارج از کشور، تورنتو
سحرناز سمائینژاد – فعال دانشجویی، شبکهی جوانان افغان و ایرانی
