رابرت مالی، مدیرکل «گروه بین‌المللی بحران» و از مشاورین سابق دو دولت بیل کلینتون و باراک اوباما، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران خواهد شد. آقای مالی با این حساب جای الیوت آبرامز و برایان هوک، دو دیپلماتی که در دولت ترامپ عهده‌دار این سمت بودند، پر می‌کند.
یک منبع آگاه در دولت بایدن این خبر را به اطلاع «ایندیپندنت فارسی» رساند. پیش از این وب‌سایت یهودیِ «جوئیش اینسایدر» در نیویورک از احتمال انتصاب او خبر داده بود. باربارا اسلیوین، کارشناس شورای أتلانتیک نیز در توییتر از احتمال این انتصاب گفته بود.
مالی به تمایل خود برای مذاکره با جمهوری اسلامی و سایر دولت‌های متخاصم با آمریکا همچون سوریه شناخته می‌شود و انتصابش نشانه آشکار دیگری از خواست بایدن برای مذاکره با ایران است. چند نفر از اصلی‌ترین طراحان و مجریان آمریکایی برجام فی‌الحال سمت‌هایی در دولت جدید دریافت کرده‌اند. از جمله ویلیام برنز که رئیس سازمان سیا خواهد بود و وندی شرمن که به معاونت وزارت خارجه بازمی‌گردد. جیک سالیوان نیز قرار است مشاور امنیت ملی بایدن باشد.
مالی در سال ۲۰۱۹ با محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، که برای شرکت در نشست‌های سازمان ملل به نیویورک آمده بود دیدار کرد.
آقای مالی به علت دیدگاه‌های خود بارها مورد انتقاد محافظه‌کاران و برخی طرفداران دولت‌های اسرائیل قرار گرفته است. این انتقادها متوجه پیشینه او هم هست. پدر او، سیمون مالی، یهودی سوری متولد مصری بود که در سال‌های اوج جنبش جمال عبدالناصر در مصر برای روزنامه دولتی «الجمهوریه» که ارگان طرفداران ناصر بود کار می‌کرد. آقای مالی گرایشات کمونیستی داشت. مادرش، باربارا سیلورشتاین (که بعد از ازدواج شد باربارا مالی) در دفتر «جبهه آزادی‌بخش ملی» الجزایر در سازمان ملل کار می‌کرد و در چنین فضایی بود که با هم آشنا شدند. رابرت مالی بخشی از کودکی‌اش را در فرانسه گذرانده، جایی که پدرش در روزنامه چپ‌گرای «آفریقا آسیا» کار می‌کرد و به همین علت در سال ۱۹۸۰ توسط والری ژسکار دستن، رئیس‌جمهور وقت فرانسه، از کشور اخراج شدند.
مالی از دانشگاه ییل لیسانس دارد و فوق لیسانس و دکترایش در زمینه فلسفه سیاسی را از دانشگاه آکسفورد گرفته است. او در ضمن در دانشگاه هاروارد درس حقوق خوانده و یکی از هم‌کلاسی‌هایش در این دانشگاه رئیس آینده او، باراک اوباما، بود.
از اولین شغل‌های مالی پس از اتمام تحصیلات حضور در اتاق فکر «شورای روابط خارجی» در نیویورک بو و در همین غالب بود که کتابی در مورد الجزایر منتشر کرد.
در دولت بیل کلینتون، مالی از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ مدیر میز دموکراسی، حقوق بشر و مسائل بشردوستانه در شورای امنیت ملی بود. در سال ۱۹۹۸ او به سمت بسیار مهمی منصوب شد: دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور عرب‌ها و اسرائيل. او این سمت را تا پایان دوران خود در حساس‌ترین دوران مذاکرات اسرائیل و فلسطینی‌ها به عهده داشت. او از جمله در نشست کمپ دیوید ۲۰۰۰ نقش داشت و بعدها روایت غالب از این نشست که علت شکست آن‌را متوجه یاسر عرفات می‌دانست رد کرد و گفت ایهود باراک، نخست‌وزیر اسرائیل، نیز نقش داشته است. او چند مقاله معروف به امضای مشترک خودش و حسین آقا، یکی از مذاکره‌کنندگان فلسطینی، در این مورد نوشت که شناخته‌شده‌ترین‌شان احتمالا «کمپ دیوید: تراژدی خطاها» است که یک سال پس از آن نشست تاریخی در نشریه «نیویورک ریویو آو بوکز» منتشر شد. خواست جنجالی آقای مالی مبنی بر لزوم مذاکره با گروه حماس که توسط آمریکا و اسرائیل سازمانی تروریستی دانسته می‌شود از جمله مواضع جنجالی و مورد انتقاد او است. گفته می‌شد به دلیل همین موضع بود که دولت اوباما در ابتدا از او استفاده نکرد.
مالی اما در دولت دوم اوباما به میز خاورمیانه شورای امنیت ملی آمد و مشاور ویژه اوباما در امور مربوط به سازمان تروریستی داعش شد.
حضور او احتمالا با انتقادهای بسیاری مواجه خواهد شد و اما در ضمن می‌تواند نشانه‌ای به منطقه باشد که عزم دولت بایدن در تغییر سیاست آمریکا نسبت به خاورمیانه جزم است.
