Arash Azizi

جبهه پایداری در روزهای اخیر چندین جلسه تحت عنوان «جلسه وفاق» برگزار کرده است تا بین نامزدهای مختلفی که برای ریاست مجلس اعلام آمادگی کرده‌اند، یکی انتخاب شود. حضور محصولی در این جلسات و دعوت نشدن قالیباف، باعث شد که بسیاری از نمایندگان حامی او در جنجا‌ل‌های توییتری به آن روند اعتراض کنند.

مثلا «تالارپشتی» نوشت: «مجلس یازدهم، مجلسی انقلابی و کارآمد بوده و گوش به فرمان پدرخوانده‌هایی که مسئول شرایط نابسامان امروز هستند نخواهد بود. آقایان با شعار مبارزه با فساد، استمرار فساد و رانت را می‌خواهند. تخریب قالیباف، ضد وحدت و بی‌نتیجه است.»

محسن دهنوی، پنجمین نماینده منتخب تهران، نوشت: «کسانی که همیشه مانع وحدت بوده‌اند امروز پشت درب‌های بسته به دنبال ساز و کار ایجاد وحدت جهت انتخاب رئیس مجلس افتاده‌اند.» دهنوی جوان، برخلاف تالارپشتی اشاره به محصولی را غیرمستقیم باقی نگذاشت و نوشت: «آقای محصولی! به زودی خواهید فهمید که مجلس آینده، جبهه پایداری نیست که برایش پدرخواندگی کنید.» مجتبی رضاخواه، نماینده بیست و هفتم تهران، نیز مستقیم خطاب به پدرخوانده جنجالی نوشت: «جناب محصولی! با چه حقی در موضوع تعیین رئيس مجلس ورود کرده و اختلاف ایجاد کردید؟ ما جوانان منتخب خودمان بلدیم رئیس مجلس انتخاب کنیم و اجازه فتنه‌انگیزی و دخالت بی‌جا به پدرخوانده‌ها نخواهیم داد.»

یکی از نمایندگان حاضر در جلسات وفاق اما گفت که پس از مدتی از قالیباف دعوت شده و این خود او بوده که نیامده است.

با این وجود، این احتمال می‌رود که نه تنها پایداری‌چی‌ها، که بعضی از سایر مهم‌ترین اعضای لیست قالیباف هم آماده جدایی راهشان از او باشند. شاید مهم‌ترین این چهره‌ها، سید مصطفی میرسلیم باشد؛ رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی که در انتخابات، دومین نماینده منتخب تهران شد. موتلفه‌ای‌ها جریان بازار در جمهوری اسلامی ایران را نمایندگی می‌کنند و در دو دهه اول پس از انقلاب، صدای راست‌گرایی اقتصادی در نظام بودند. اما در دو دهه بعدی نقشی حاشیه‌ای داشتند و استعداد پایین سیاسی میرسلیم نیز در این زمینه نقش داشته است. اکنون اما زمزمه‌ها حاکی از این است که میرسلیم و موتلفه‌ای‌ها شاید به اردوی ضدقالیباف بپیوندند تا از جبهه مقابل امتیازهایی بگیرند.

اما این کاندیدای غیرقالیباف چه کسی می‌تواند باشد؟

تا به حال نام سه نفر مطرح شده است که هر سه از وزرای سابق احمدی‌نژاد هستند و همین باعث شده است که قالیبافی‌ها گاه نام «احمدی‌نژادیون» را به مخالفان خود بدهند. این حرکت حساب‌شده از آن رو است که مخالفت خامنه‌ای با حضور احمدی‌نژاد و طرد او و نزدیکانش به عنوان «جریان انحرافی»،‌ باعث شده است که هرگونه نزدیکی به او هزینه بالایی داشته باشد. تهمت قالیبافی‌ها اما بنیان چندانی ندارد، چون هیچ یک از سه وزیری که نامشان مطرح شده است، در حلقه نزدیکان احمدی‌نژاد و نزدیکان به «جریان بهار‌» نیستند:‌ شمس‌الدین حسینی، وزیر اقتصاد از ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۲، علی نیکزادِ اردبیلی که سابقه طولانی آشنایی با محصولی را دارد و در دولت دوم احمدی‌نژاد وزیر بود، و حمیدرضا حاجی بابایی همدانی، وزیر آموزش و پرورش دولت اول احمدی‌نژاد. هیچ یک از این چهره‌ها در سال‌های اخیر از نزدیکان احمدی‌نژاد نبوده‌اند. در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۹۶، نیکزاد رئیس ستاد انتخاباتی ابراهیم رئیسی، نامزد اصلی اصولگرایان بود. حاجی‌بابایی هم تقاضای کاندیداتوری داشت، اما شورای نگهبان صلاحیتش را تایید نکرد.

نتجیه جلسات متعدد «وفاق» این بوده است که اصولگرایان مطابق معمول گروهی را انتخاب کنند که نهایتا بر سر یک نامزد به توافق برسد. البته تجربه‌ها نشان می‌دهد که این توافق‌ها همیشه منجر به عمل نمی‌شود و مردان شیفته قدرت جمهوری اسلامی ایران، اغلب آن‌ها را زیرپا می‌گذارند.

علی خضریان، نماینده تهران، اعلام کرد که «جلسه وفاق» چند روز پیش به این توافق رسیده است که از «مکانیزم استمزاج» برای انتخاب رئیس مجلس استفاده شود؛ یعنی مکانیزمی که با آن پس از بررسی‌ها به این نتیجه رسیده شود که کدام نامزد بیشتر به «مزاج» نمایندگان و احتمالا جامعه می‌چسبد. به گفته خضریان، کمیته‌ای ۷ نفره برای «کمک به وحدت جریان انقلاب برای ریاست مجلس آینده» تشکیل شده است و حاجی‌بابایی، نیکزاد، حسینی و البته میرسلیم با آن روند موافقت کرده‌اند.

قالیباف برای آن که به این روند رودست زده باشد، ابتدا اعلام کرد که او هم حاضر است در همین روند شرکت کند و با هر تصمیمی که گرفته شد، موافقت کند. احتمال دارد جریانی که به عنوان «نه به قالیباف» شروع شده بود، نهایتا حاضر به حضور او شود و حتی شاید با ریاست او موافقت کند؛ اما با گرفتن امتیاز و بدون آن قدرتی که فرمانده سابق نیروی انتظامی آرزویش را داشت.

تلاش بعضی نمایندگان این است که حتی اگر قالیباف رئیس مجلس شد، از اختیارات و قدرت این منصب کاسته شود تا این مرد جاه‌طلب نتواند بر قدرت خود بیش از اندازه بیافزاید. همین است که ابوالفضل ابوترابی، نماینده اصول‌گرا و عضو کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس، در گفت‌وگویی از این گلایه کرد که در حال حاضر ۸۰ درصد اختیارات دست مجلس است، و گفت که باید آیین‌نامه داخلی پارلمان عوض شود تا دیگر چنین نباشد.

خیز بلند قالیباف به سوی قدرت باز هم به سد مشکلات متعدد خورده است.