Skip to content

جمهوری اسلامی علیه کربلا؛ امامان جمعه‌ ایران علیه جنبش عراقی‌ها

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

کربلا تا ایلام کمتر از ۴۰۰ کیلومتر فاصله دارد و هر دو شهرهایی شیعه‌نشین هستند که هفته گذشته مراسم اربعین حسینی در آن‌ها برگزار شد. اما رهبران روحانی آن دو شهر، در روز جمعه، مواضعی کاملا متفاوت نسبت به حرکت‌های اخیر مردم عراق اتخاذ کردند که نشانگر تفاوت ایران و عراق است. امامان جمعه‌ ایران تحت سلطه حکومت جمهوری اسلامی هستند و در سراسر کشور بر اساس نسخه‌ای که توسط بیت رهبری در خیابان پاستورِ تهران تعیین می‌شود، سخنرانی می‌کنند، در عراق اما مراجع و روحانیون شیعه، از استقلال نسبی برخوردارند.

محمد علی موحدی کرمانی، خطیب نماز جمعه دیروز تهران، به معترضان عراقی با عنوان «گروه‌های منحرف» و «شیعه انگلیسی» حمله کرد، و گفت: «برخی گروه‌های منحرف که ما آن‌ها را شیعه انگلیسی می‌دانیم، در اعتراضات عراق نفوذ کرده‌اند و در کربلا و بصره جنایاتی مرتکب شدند که مردم عراق باید صفوف خود را از آن‌ها جدا کنند».

جمهوری اسلامی علیه کربلا؛ امامان جمعه‌ ایران علیه جنبش عراقی‌ها

لبنان: نخست‌وزیر استعفا داد، مردم در خیابان

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

مردم معترض لبنان در سیزدهمین روز اعتراضات سرانجام به یکی از خواسته‌های اولیه خود رسیدند.

سعد حریری، نخست‌وزیر لبنان، استعفا داد. او در سخنرانی برای مردم گفت: «من به بن‌بست رسیده‌ام و به شوک بزرگی برای مقابله با این بحران نیازمندیم».

لبنان: نخست‌وزیر استعفا داد، مردم در خیابان

ازعراق تا بیروت، انقلاب نمی‌میرد: یک ماه و ۲۰۰ کشته عراقی

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

صبح روز یکشنبه به وقت آمریکا، رئیس ‌جمهوری آن کشور، دونالد ترامپ، خبری را اعلام کرد که به سرعت تیتر تمام رسانه‌ها شد: ابوبکر البغدادی، رهبر گروه تروریستی داعش، با یورش نیروهای آمریکا در شمال غربی سوریه کشته شد.

کشته شدن بغدادی، بی‌شک خبر خوبی برای مردم عراق و منطقه خواهد بود، اما رویدادهای روز شنبه در عراق یادآور آن است که با نابودی داعش، مشکلات اصلی مردم هنوز حل نشده است.

ازعراق تا بیروت، انقلاب نمی‌میرد: یک ماه و ۲۰۰ کشته عراقی

«حال داریوش کبیر خوب نیست»: نوجوان ایرانی-آمریکایی در هالیوود

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

چند سال پیش در چنین روزهایی، ادیب خرم، دانشجوی وقت مدرسه فیلم ونکوور، جزو هزاران دانشجوی مدارس سینمایی بود که به این فکر می‌افتند که شاید رویا سینماگرشدن‌شان فرجام نداشته باشد. او پس از یک سال آن مدرسه را رها کرد و به شهر محل تولدش در ایالت میسوری برگشت. اما چند روز پیش همان ادیب خرم، جوان متولد و بزرگ‌شده کانزاس سیتی، با خبری مواجه شد که باعث شد در توییتر فریادی مجازی بزند: «واقعا راجع به این خبر لعنتی خیلی هیجان‌زده‌ام!»

جاستین ترودو راه پدر را طی می‌کند؟

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

جاستین ترودو، نخست‌وزیر لیبرال کانادا، دوشنبه شب در حالی در مونترال نزد هواداران حزبش سخنرانی کرد که معلوم بود نفس راحتی کشیده است. او چهار سال پیش موفق به پیروزی خیره‌کننده با بیش از ۲۰ درصد افزایش آرا شده بود و در چند سال گذشته هدف استراتژیست‌های حزبش پیروزی مجدد و ادامه دولت او بود. اما کارزار دشوار انتخاباتی باعث شد، همین نتیجه کنونی نیز برای لیبرال‌ها غنیمت باشد. این حزب در چند ناحیه مثل شرق کانادا و ایالت فرانسوی‌زبان کبک با ریزش جدی آرا روبرو شد اما نهایتا با کسب ۱۵۶ از ۳۳۸ کرسی مجلس کانادا، اول شد. در نتیجه ترودو موفق به کسب اکثریت کرسی‌ها نشد و حالا باید دولتی تشکیل دهد که در فرهنگ پارلمانی «دولت اقلیت» نامیده می‌شود؛ یعنی دولتی که تنها تا زمانی پابرجا است که حداقل چهارده نماینده غیرلیبرال به آن رای اعتماد دهند. هر زمان که تمام سایر احزاب مجلس تصمیم بگیرند، دولت اقلیت سرنگون می‌شود و کشور عازم انتخابات مجدد می‌شود. البته ترودو در ضمن می‌تواند با یکی از سایر احزاب ائتلاف رسمی تشکیل دهد و در نتیجه اعضایی از آن‌ها را وارد کابینه کند. اما این کار در تاریخ کانادا بی‌سابقه است و منابعی در حزب لیبرال به «ایندیپندنت فارسی» گفتند لیبرال‌ها به هیچ وجه چنین قصدی ندارند.

جاستین ترودو راه پدر را طی می‌کند؟

آمریکا اعلام کرد:‌ از سوریه به عراق می‌رویم

  • by

انتشار از ایندیپندنت فارسی

تصمیم ترامپ برای خروج نیروهای آمریکا از شمال سوریه و ممکن ساختن اشغال آن منطقه توسط ترکیه، آرایش‌های سیاسی را در آمریکا به‌شدت به هم ریخت. بسیاری از نیروهای ضدجنگ که طبق سنت، خواهان خروج نیروهای آمریکا از خاورمیانه بودند، با آن تصمیم مخالفت کردند؛ چرا که نتیجه‌اش بی‌خانمانی و آوارگی نیروهای کردی بود که هزاران نفرشان کنار آمریکا علیه داعش جنگیده و جان باخته بودند؛ تعداد قلیلی اما از هرگونه خروج نیروهای آمریکا از آن منطقه استقبال کردند. حالا معلوم شده است که ۱۰۰۰ نیروی آمریکایی که سوریه را ترک می‌کنند، قرار نیست از منطقه بیرون روند یا به کشورشان بازگردند، بلکه به جایی همان نزدیکی، یعنی کشور همسایه سوریه، عراق، خواهند رفت.

مارک اسپر، وزیر دفاع آمریکا، یکشنبه این خبر را اعلام کرد و گفت که کار انتقال نیروها احتمالا چند هفته طول می‌کشد. اسپر که خود به منطقه سفر کرده است، گفت هدف نیروهای آمریکا «دفاع از عراق» و جلوگیری از پا گرفتن مجدد داعش در آن کشور خواهد بود.

آمریکا اعلام کرد:‌ از سوریه به عراق می‌رویم

حزب‌الله لبنان، کنار دولت، علیه مردم

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

لبنان از معدود کشورهای خاورمیانه است که در آن مثل کشورهای غربی، شنبه و یکشنبه روزهای تعطیل آخرهفته هستند. یعنی جمعه روز تعطیل نیست، و معمولا خبری از «جمعه‌های خشم» که در تظاهرات‌های سایر کشورهای عرب می‌بینیم، در آن به‌چشم نمی‌خورد.

جمعه اخیر (دیروز) اما واقعا جمعه‌ای مملو از خشم در سراسر لبنان بود. تظاهرات ‌کنندگان، نه فقط در بیروت، که در تمامی شهرهای عمده لبنان به خیابان آمدند و خواهان استعفای دولت و تمامی هیات حاکمه سیاسی لبنان شدند. امروز، شنبه، نیز لبنان برای سومین روز پیاپی شاهد اعتراضات مردمی بود.

حزب‌الله لبنان، کنار دولت، علیه مردم

روسیه: روابط عالی با تهران و روابط رو به گسترش با عربستان

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

در شبکه پیچیده و در هم تنیده دوستی‌ها و دشمنی‌های خاورمیانه، یک کشور هست که انگار با تقریبا تمام اطراف شطرنج منطقه روابط حسنه دارد: فدراسیون روسیه به رهبری رئيس‌جمهور، ولادیمیر پوتین.

پوتین امروز در حالی سفر دولتی خود به عربستان را آغاز می‌کند که هم روابط عالی با تهران دارد و هم روابط رو به گسترش با عربستان. سفر او تنها یک‌روزه است اما خیابان‌های ریاض را بخاطر آن پر از پرچم‌های عربستان و سعودی کرده‌اند و امشب ارکستر سمفونی چایکوفسکیِ روسیه به افتخار پوتین اجرا می‌کند.

روسیه: روابط عالی با تهران و روابط رو به گسترش با عربستان

میانجیگران؛ عمران خان در تهران، پوتین در شبه جزیره‌ عرب

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

در دنیای جنگ سرد، کمتر کشوری بود که جایگاهی مشخص در نظم بین‌المللی نداشته باشد؛ کشورها یا هم‌اردوی واشنگتن بودند، یا هم‌اردوی مسکو، و اعضای جنبش «غیرمتعهدها» هم معمولا فقط در اسم چنین بودند و عملا، می‌توانستند عضو «غیررسمی» یکی از دو بلوک بزرگ سرمایه‌داری و «سوسیالیسم واقعا موجود» به‌شمار روند — حتی اگر دینامیسم‌هایی غیر از جنگ سرد (مثلا تخاصم با اسرائيل) گاه بر آن چارچوب اصلی سایه می‌انداخت.

در دنیای چندقطبی امروز اما روابط دیپلماتیک پیچیدگی‌های بیشتری دارند و کشورها قادر به برقراری ارتباطات نزدیک ظاهرا متناقض هستند. به قائله ایران – از یک سو با واشنگتن و از سوی دیگر با ریاض- نیز باید از این زاویه نگریست. جمهوری اسلامی با نگاهی ایدئولوژیک می‌کوشد تا خود را در «جبهه مقاومت» در منطقه و موجودی خیالی به نام «جنبش مستضعفین» در جهان جای دهد (که معلوم نیست کدام مستضعفی و کجا عضو آن است)، اما در جهان امروز، بیشتر کشورهای دنیا با رویکردهای ژئوپلیتیک و بحث «منفعت ملی»،‌ با «دیپلماسی» برخورد/رفتار می‌کنند. به همین دلیل است که ایران حتی یک کشور متحد هم ندارد که اتحادش با آن‌ کشور را بتوان از جنس جنگ سرد با عمق ایدئولوژیک و ارزشی (مانند رابطه شوروی با کوبا یا ویتنام، یا رابطه چین با کشورهای قاره آفریقا) دانست.

میانجیگران؛ عمران خان در تهران، پوتین در شبه جزیره‌ عرب

دیپلماسی گروگان‌-زندانی در جمهوری اسلامی

  • by

انتشار در ایندیپندنت فارسی

مذاکره بر سر آزادی گروگان و زندانی از ابتدایی‌ترین اشکال دیپلماسی است. حتی نهادهایی که به هیج وجه یکدیگر را به رسمیت نمی‌شناسند، گاه بر سر موضوعی که در آن حفظ جان در میان است، به مذاکره تن می‌دهند. همین است که مثلا دولت اسرائيل با گروه‌هایی مثل حماس و حزب‌الله که هدف اعلام‌شده‌شان نابودی اسرائیل و کشتار شهروندان آن کشور است، به مذاکره (معمولا غیرمستقیم) تن می‌دهد.

بدین‌سان، حضور گسترده شهروندان کشورهای خارجی، گاه با تابعیت ایرانی و گاه بدون آن، در زندان‌های ایران، هم معضل است و هم می‌تواند فرصتی باشد برای مذاکره و دیپلماسی. چنین «فرصت»‌هایی‌ را البته نیروهایی در ایران عامدانه ایجاد می‌کنند؛ یعنی عملا دست به گروگان‌گیری شهروندان خارجی می‌زنند تا از آن‌ها به عنوان مهره‌ای در مذاکرات احتمالی استفاده کنند. این شیوه شنیع و ضدانسانی، مغایر با تمام اصول دیپلماتیک و قانون بین‌المللی است. همزمان با مجمع عمومی سازمان ملل درنیویورک، خانواده‌های بعضی از زندانیان (همچون بابک و سیامک نمازی، پدر و پسر ایرانی-آمریکایی گیرافتاده در اوین؛ ژیو وانگ، دانشجوی چینی-آمریکایی، و نازنین زاغری رتکلیف، شهروند ایرانی- بریتانیایی شاغل در شرکت‌های خیریه) گروهی با نام «ائتلاف علیه گروگان‌گیری دولتی» تشکیل دادند که هدفش نه فقط رسیدگی به وضع عزیزان‌شان، که مطرح کردن مفهوم «گروگان‌گیری دولتی»‌ در مجامع بین‌المللی است. جدا از تلاش‌های بین‌المللی برای موضع‌گیری علیه گروگان‌گیری‌های جمهوری اسلامی، آیا سرنوشت این افراد می‌تواند راهی برای پیشبرد دیپلماتیک بین ایران و کشورهای غربی باشد؟

دیپلماسی گروگان‌-زندانی در جمهوری اسلامی