در سالی که تمام گردهمایی‌ها یا لغو می‌شوند یا شکل معمول خود را ندارند، کنگره‌های سیاسی آمریکا هم از این قاعده مستثنی نیستند. در این سالِ کرونازده خبری از گرد هم آمدن ده‌ها هزار نفر در یک شهر و جشن و جدل‌های بزرگ سیاسی نیست. خبری از صحنه‌های تاریخی مثل شیکاگوی ۱۹۶۸، کانزاس سیتی ۱۹۷۶ یا دِنورِ ۲۰۰۸ نیست.
کنگره دموکرات‌ها امسال قرار بود در شهر میلواکیِ ایالت ویسکانسین باشد، اما هفته گذشته عملا به طور کامل اینترنتی برگزار شد. حال نوبت حزب جمهوریخواه است تا رسما دونالد ترامپ، رئیس جمهور، را به عنوان نامزد حزب به رینگ انتخابات ماه نوامبر بفرستد.
جمهوری‌خواهان هر چه در توان داشتند انجام دادند تا کنگره‌شان حضوری باشد. آن‌ها از دو سال پیش شارلوت، بزرگ‌ترین شهر ایالت کارولینای شمالی، را برای میزبانی کنگره انتخاب کرده بودند. اما مقاومت فرماندار دموکرات این ایالت در مقابل برگزاری رویدادی که هزاران نفر را از سراسر کشور به این شهر بکشاند باعث شد که ترامپ تهدید به برگزاری کنگره در ایالت فلوریدا یا سایر ایالات کند. در نهایت اما پس از مدت‌ها کش و قوس قرار شده کنگره در همین شارلوت برگزار شود، اما به شکلی محدود و با حضور تنها چند صد نفر. نگارنده هم به نمایندگی از ایندیپندنت فارسی به این شهر آمده تا از حال و هوای شهر در آستانه برگزاری کنگره جمهوری‌خواهان گزارش دهد.
اولین نشانه غیرمعمولی بودن کنگره امسال همین است که به خبرنگاران اجازه ورود داده نمی‌شود. ماموران امنیتی تا اسم خبرنگار می‌شنوند تقاضا می‌کنند که محل را ترک کنم. خبر ممنوعیت حضور خبرنگاران را اولین بار سیان‌ان» منتشر کرد و ولف بلیتزر، مجری مشهور این شبکه، به شدت از آن انتقاد کرد. در مقابل سالن کنگره اما خبرنگار فاکس‌نیوز هم اجازه ورود پیدا نمی‌کند. مسئولان حزب جمهوریخواه می‌گویند این مقررات مربوط به کرونا از سوی ایالت کارولینای شمالی است که آن‌ها را مجبور کرده دست به اعمال چنین ممنوعیتی بزنند.
کنگره رسما از روز دوشنبه آغاز می‌شود، اما نمایندگان از ایالات مختلف در سراسر کشور فی‌الحال خود را به شارلوت رسانده‌اند و آماده رویداد بزرگ هفته آینده می‌شوند. برخی نمایندگان ایالت هاوایی برای اولین بار در شش ماه گذشته از این ایالت خارج شده‌اند تا خود را به این کنگره برسانند. با نمایندگان که صحبت می‌کنم با هیجان از رویداد تاریخی این هفته می‌گویند و از این که می‌خواهند بخشی از پیروزی ترامپ باشند.
مجموعا ۳۳۶ نفر به نمایندگی از حوزه‌های حزب جمهوریخواه در ۵۰ ایالت آمریکا به اضافه شهر پایتخت، واشنگتن دی‌سی، و شش منطقه (از پورتوریکو در دریای کارائیب تا ساموآی آمریکا در اقیانوسیه) در شارلوت گرد آمده‌اند و روز دوشنبه چنان‌که رسم است به نوبت، رای خود را اعلام می‌کنند تا ترامپ رسما نامزد حزب جمهوریخواه شود. قرار است ترامپ و معاونش، مایک پنس، روز دوشنبه حوالی ظهر خود را به شارلوت برسانند. سخنرانی رسمی ترامپ اما روز پنج‌شنبه و از واشنگتن ایراد خواهد شد، گرچه قرار است آقای رئیس‌جمهور در تمامی شب‌های کنگره به نوعی حضور داشته باشد.
برای نمایندگان جمهوریخواه گرد آمده در شارلوت سرگرمی‌های مختلفی هم در نظر گرفته شده. از جمله بازی گلف و یک رستوران جاز معروف. اما به یادماندنی‌ترین جاذبه برای بسیاری بازدید از کتابخانه بیلی گراهام، کشیش و مبلغ مسیحی شهیر، خواهد بود. این مجموعه عظیم که نگارنده نیز از آن بازدید کرد در واقع بخشی از مقر «انجمن اوانجلیک بیلی گراهام» است. خانه‌ای را که گراهام در آن بزرگ شده از چند کیلومتر آورده و در این‌جا قرار داده‌اند. موزه بزرگی نیز در مورد گراهام، این مشهورترین فرزند شهر شارلوت، تهیه شده. گراهام به نحوی از انحا با تمام روسای جمهور آمریکا از پایان جنگ جهانی دوم به بعد دیدار کرد و مشاور معنوی بیشتر آن‌ها بود. پسر و جانشینش، فرانکلین گراهام، از حامیان ترامپ است و اخیرا مدعی شده که پدرش (که دو سال پیش در ۹۹ سالگی درگذشت) نیز به ترامپ رای داده. بازدید از کتابخانه گراهام احتمالا به مذاق خیلی از نمایندگان کنگره خوش خواهد آمد.
تمهیدات بهداشتی متعددی برای نمایندگان کنگره پیش‌بینی شده. نمایندگان کنگره همه قرار است در هتل وِستین اقامت کنند که درست کنار مرکز کنگره‌های شهر قرار گرفته. چادر بزرگی جلو این هتل برپا شده و نمایندگان باید آن‌جا هر روز تست کرونا بدهند. دفترچه سلامتی چند ده صفحه‌ای به هر یک از آن‌ها داده شده و باید نکات ایمنی متعددی را رعایت کنند.
مردم محل
ایالت کارولینای شمالی جزء ایالت‌های چرخشی است که هر دو نامزد امسال نبردی سرسختانه بر آن خواهند داشت. این ایالت جزء منطقه جنوب آمریکا است، یعنی همان ایالت‌هایی که پیش از جنگ انفصال آمریکا، برده‌دار بودند و در نتیجه سنتا راست‌گرا هستند. در عین حال اما وجود دانشگاه‌های متعدد و مراکزی اقتصادی مثل شارلوت باعث شده بافت جمعیت در سال‌های اخیر زیر و رو شود و دموکرات‌ها هم در این‌جا شانس پیدا کنند. در سال‌های اخیر تنها دموکراتی که توانسته در این ایالت پیروز شود باراک اوباما است که در سال ۲۰۰۸ با ۴۹.۷ درصد بر ۴۹.۳۸ درصد جان مک‌کین پیشی گرفت. مورد قبلی پیروزی دموکرات‌ها به سال ۱۹۷۶ و پیروزی جیمی کارترِ جنوبی برمی‌گردد. بایدن اما امسال عزم خود را جزم کرده تا بتواند این ایالت چرخشی را از ترامپ پس بگیرد.
با مردم محل که صحبت می‌کنی مستقل از نظرات سیاسی خودشان از این‌که کنگره مهمی به شهرشان می‌آید خوشحالند.
یکی از آن‌ها، براهام، شهروند اتیوپیایی‌تباری که ۱۵ سال است در شارلوت زندگی می‌کند، به ایندیپندنت فارسی گفت: «من هم مثل بقیه نگران کرونا هستم، اما ماسک می‌زنم و خیالم راحت است. اما این که کمی رونق به اقتصاد شهر داده شود مهم‌تر است و به خطرش می‌ارزد.» او در یکی از هتل‌های مرکز شهر کار می‌کند که به لطف کنگره جمهوری‌خواهان رونقی گرفته. بسیاری از شارلوتی‌ها، حتی آن‌ها که خود را مخالف ترامپ می‌دانند، از برگزاری کنگره در شهرشان خوشحالند.
اما برخی از سایر مردم بیشتر نگران نحوه برگزاری انتخابات ماه نوامبر هستند. آن‌ها با نگرانی از این می‌پرسند که بالاخره تکلیف آرای پستی چه خواهد بود.
برخی از جوانان شارلوت هم به رسم قدیمی کنشگران علیه برگزاری کنگره جمهوری‌خواهان در شهر خود دست به تظاهرات زدند. در شبِ شنبه ۱۰۰ تا ۱۵۰ تظاهرکننده در نقاط مختلف شهر در تعقیب و گریز با نیروهای پلیس، که با دوچرخه آن‌ها را دنبال می‌کردند علیه ترامپ و جمهوری‌خواهان شعار دادند. تظاهرات تا پاسی از نیمه‌شب ادامه داشت و حداقل سه نفر دستگیر شدند. شعارهایی در حمایت از جنبش «جان سیاهان اهمیت دارد» در محوریت قرار داشت و بسیاری از تظاهرکنندگان از جامعه سیاهان شارلوت بودند. باید دید آن‌ها هنگام ورود ترامپ به شهرشان و برگزاری کنگره خواهند توانست تعداد بیشتری را به خیابان‌ها بیاورند یا خیر.
رقابت نفس‌گیر ریاست جمهوری آمریکا از روز دوشنبه وارد فاز جدیدی می‌شود و نبرد برای جلب آرا در ایالت‌های چرخشی مثل کارولینای شمالی از همه‌جا سخت‌تر خواهد بود. شارلوت اما مثل خیلی شهرهای دیگر فعلا بیشتر نگران آسیب‌های اقتصادی بلافصلی است که خورده و می‌رود تا میزبان جمهوری‌خواهانی باشد که برای شرکت در رویدادی تاریخی و به‌یادماندنی به این شهر آمده‌اند.
