انتشار در ایرانوایر یک سال و چند ماه پیش که پای صحبت «پدرام روشن»، فیزیکدان جوان ایرانی و پژوهشگر واحد هوش مصنوعی کوانتوم در «گوگل» نشستیم، گفت: «پردازشگرهای کوانتوم هنوز در مرحله جنینی هستند. راستش… انتشارمقالههای نخبهای که در ایران حق تحصیل نداشت در معتبرترین مجلات علمی دنیا
انتشار در ایرانوایر در ماه اوت گذشته بسیاری از مردم آمریکا درگیر تعطیلات تابستانی بودند که تصمیمات سیاسی دولتشان تاثیری عظیم بر تحولات جهان گذاشت. خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مقدمه فاجعهای بزرگ در این… درد مشترک؛ داستان دو یهودی ساکن آمریکا که به کمک مردم افغانستان شتافتند
انتشار در ایندیپندنت فارسی از سال گذشته که دنیاگیریِ ویروس کرونا جهان را درنوردید اقشار مختلف مردم هر یک با تعطیلیهای نمادینی روبهرو شدند که خبر از وسعت این بحران جهانی میداد: در کعبه به… بازگشت جشنواره کن؛ فرهادی به نبرد بزرگان سینمای جهان میرود
مقامات روسیه اخیرا در چند جلسه برخوردی تند با مقامات جمهوری اسلامی داشتهاند و در مورد عدم پرداخت هزینههای نیروگاه بوشهر هشدار دادهاند.
یک منبع مطلع روس در گفتگو با «ایندیپندنت فارسی» ضمن اعلام این خبر گفت خطر این هست که اختلافات در این زمینه بر مذاکرات هستهای در وین تاثیر بگذارد. این منبع گفت: «برخی در روسیه از ایران انتظار دارند که در وین انعطاف بیشتری نشان دهد، بخصوص با توجه به اینکه بایدن به روشنی خواهان بازگشت به برجام است و ادامه بحران هستهای در وضعیت کنونی برای روسیه بهای اقتصادی دارد و بر روابط مسکو-واشنگتن هم تاثیر میگذارد.»
اختصاصی ایندیپندنت فارسی: هشدار روسها به ایران در باره پرداخت نشدن هزینه نیروگاه بوشهر
جریان سیاست در ایران به غیر قابل پیشبینی بودن معروف است و انتخاباتهای ریاستجمهوری چند دهه اخیر به خصوص چنین بودهاند. اولین انتخابات قرن جدید شمسی اما داستان متفاوتی داشت و از ابتدا شباهت چندانی به «انتخابات» نداشت. تمامی مولفههای نتایج این انتخابات تا حدود زیادی از چند هفته پیش مسلم بودند.
از جنگ جهانی دوم به بعد که روسایجمهور آمریکا بر مسند قویترین ابرقدرت جهان نشستند، معمولا برخی اصول محوری سیاست خارجی آنان با دکترینی به نامشان مطرح شده است. دکترین ترومن کمک نظامی به کشورهایی مثل ترکیه و یونان برای مقابله با جنبش کمونیستی بود. دکترین نیکسون بر این تاکید داشت که کشورهای متحد آمریکا مثل ایرانِ پهلوی دوم، باید خود در دفاع از خودشان نقش اصلی را داشته باشند. دکترین کارتر این بود که آمریکا به شوروی و سایر قدرتها اجازه غلبه بر خلیج فارس را نخواهد داد.
گرچه هنوز قطعی نیست، اما به نظر میرسد که پس از چهار انتخابات در طی دو سال، عصر بنیامین نتانیاهو در اسرائیل شاید در حال به پایان رسیدن باشد.
پس از آنکه بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر کنونی اسرائیل، موفق نشد در مهلت ۲۸ روزه خود دولت تشکیل دهد، روون ریولین، رئيسجمهوری آن کشور، روز چهارشنبه رسما از یائیر لاپید، چهره لیبرال، خواست برای تشکیل دولت تلاش کند. طبق قانون، رئیسجمهوری سه روز وقت داشت تا در این مورد تصمیم بگیرد. انتظار میرفت که او یا این فرصت را به آقای لاپید بدهد و یا به چهره راستگرای مخالف نتانیاهو، نفتالی بنت. گزینه دیگر این بود که فرد خاصی را مشخص نکند و از کل ۱۲۰ نماینده مجلس اسرائیل، کنست، بخواهد تلاش کنند ائتلافی با حمایت حداقل ۶۱ نماینده (یعنی اکثریت) تشکیل دهند.
رئیسجمهور اسرائیل وظیفه تشکیل دولت را به رقیب نتانیاهو سپرد
بسیاری از تحلیلهای رایج رسانههای غربی درباره صحنه سیاست در جمهوری اسلامی محدود به دوگانههای سادهانگارانهای همچون «تندرو» و «میانهرو» یا محدود دانستن «نسل جوان» به منتقدان و مخالفان جمهوری اسلامی است. در جوانستیزی جمهوری اسلامی و مخالفت گسترده با آن میان نسل جوان البته شکی نیست، اما این حکومت با بیش از ۴۲ سال سابقه سعی کرده نسل جدیدی از کادرهای خود را هم تربیت کند؛ این همان گروهی است که خامنهای هنگام صحبت از آرزوی «جوان مومن انقلابی» به عنوان نیروی ایدهآل حکومت دربارهشان گفته بود و آنها را در «گام دوم» انقلاب محوری دانسته بود.
چهارشنبه دوم ژوئن، نیم ساعت مانده به نیمهشب، اتفاقی که چندی پیش از آن معجزهای سیاسی به نظر میرسید، بالاخره رخ داد: هشت حزب اسرائیلی، از احزاب به شدت راستگرا تا احزاب چپ میانه و چپ سوسیالیست و حتی یک حزب نماینده شهروندان عربِ اسرائیل، توافقنامهای امضا شده را به روون ریولین، رئیسجمهور اسرائیل، تقدیم کردند. اینگونه بود که نیم ساعت پیش از موعد مقرر، بیشتر نمایندگان مجلس اسرائیل اعلام کردند که برای تشکیل «دولت تغییر» و پایان دوران طولانی زمامداری بنیامین نتانیاهو آمادهاند.
پس از چهار انتخابات و چند شورش و یک جنگ و دهها کشته و ساعات بیپایان مذاکره سیاسی، به نظر میرسد به آن اتفاقی که خیلیها برایش لحظهشماری میکردند، نزدیک شدهایم: پایان دوران زمامداری بنیامین نتانیاهو؛ سیاستمداری که با بیش از ۱۵ سال (سه سال دوره اول، دوازده سال دوره دوم) بالاترین میزان نخستوزیری در تاریخ اسرائیل را تجربه کرده است.